LISA
Lisa loopt door de gang van de school. Wat was het lang geleden dat ze hier liep! ze was wel een beetje bang voor als het nog een keer zou gebeuren. ongeveer een half jaar geleden is Lisa namelijk heel erg gepest. Het was uiteindelijk zo erg geworden, dat ze naar een instelling moest. Op de instelling hadden ze haar geholpen om wat meer zelfvertrouwen te krijgen, en ze hebben haar geleerd om voor zichzelf op te komen. Eerlijk gezegd vond Lisa het fijner op de instelling dan hier, daar had ze tenminste vrienden. De bel ging. Lisa ging naar haar klas. Toen ze binnen kwam, werd het helemaal stil. De leraar Engels vroeg of ze even voor de klas wou komen. Lisa werd een beetje rood maar liep wel naar het digibord toe. Ze zag dat alle kinderen flink gegroeid waren. Er waren ook een paar kinderen bij die ze niet kende. Die waren vast nieuw. "dit is Lisa." zei de leraar. "de meeste van jullie kennen haar natuurlijk wel, maar voor de nieuwe kinderen zal ik haar even voorstellen. Lisa is een half jaar geleden erg gepest door een paar kinderen van deze klas, die weten zelf of zij dat zijn. Ze ging toen naar een instelling voor kinderen die erg gepest worden. Daar heeft ze geleerd om voor zichzelf op te komen. Ik hoop dat ze welkom is bij jullie groep, en ik zou het erg jammer vinden als het nog een keer gebeurt." de meeste kinderen knikte instemmend, maar Dylan en Britt zeiden niets. De les verliep verder erg soepel, en voor Lisa het wist was het alweer pauze. Lisa liep naar de aula, maar Dylan en Britt versperde haar de weg. "en waar ga jij heen?" vroeg Britt, maar ze wachtte niet eens op het antwoord. "jij gaat dus met ons mee!" Dylan pakte haar armen en sleurde haar naar de gang. Lisa schreeuwde en stribbelde tegen, maar Dylan was heel sterk en trok haar mee. Ze kwamen bij het conciergehok, maar de concierge was ziek. Dylan sleurde haar erin, en Britt kwam ook naar binnen. In Dylan's hand bengelde een sleuteltje. Hij zwaaide er mee rond. Ze lachten allebei heel hard en toen verlieten ze het hok. Lisa hoorde een sleutel rammelen en het was pikdonker.
WORDT VERVOLGT

Hallo beste lezers. Ik heb een mededeling voor if. If heeft de beste mooiste en meeste verhalen ingestuurd. Daarom krijgt If haar/zijn eigen pagina, Die heet FF IF. Daar kan If haar/zijn verhalen op posten en ik maak er soms ook nog leuke dingen bij. Bedankt voor je mooie verhalen If. 😘👌👏

De klok luid half 5 in de vroege morgen en ik ben al op. Om 7 uur vertrekken de walvisvaarders en ik moet een ton rum aan boord brengen. Ik was me gezicht met water uit de waterput. Ik trek mijn jurk aan en knoop mijn schort om mijn middel. Mijn moeder is al op om alle was op te halen in de stad. Ze is wasdame. Mijn vader is een brief aan het bezorgen, waar weet ik niet precies, zuider ofzo iets. Ik ben enigs kind. Het is inmiddels al 5 uur als ik mijn ontbijt op heb, een wortel met een stuk brood en melk van de geit in de stal verderop. Het is gelijk mijn luch. Ik loop naar de tonnen en zoek de ton waarop staat: RUM. Ik moet half 7 daar zijn om het af te leveren. Ze wouden het eerder hebben dan ze vertrekken, ik denk dat ze eerst gaan voorbereiden. Ze blijven lang weg. Maartje doet de andere ton. Daar zit wijn in. Als ik wou verrekken zie ik Isabel naar me toe rennen. Ik ben ontdekt, zegt ze hijgend. Wat hoe bedoel je? Zei ik tegen haar. Mijn vermomming heeft niet gewerkt dus ze hebben me gezien. Wie? Vroeg ik vragend? De agenten! Ik was al bijna vergeten dat ze gister al bijna gevangen genomen werd. Wat kan ik voor je doen? Vroeg in snel. Niks, zei ze. Ik wil niet dat jij in de problemen komt! Dankje.... maar je zusje dan? Daar kwam ik voor, hier al mijn gulden, koop medicijnen voor haar en eventueel wat eten en drinken. Maar jij dan? Vroeg ik. Ik ga voorlopig de gevangenis in.... denk ik.... nee! Riep ik iets te hard. Ssstttt! Sorry.... maar wat moet ik dan kopen? Pest zalf en drank. En als je wilt ook een klein beetje voor mij. Heb jij het ook al? Ehmm.... nou nog niet maar in krijg al de bijwerkingen dus ik wil het tegenhouden. Zei Isabel terwijl ze om haar heen keek. Slim van je... hier ik ga haar mijn armbandje. Maar die heb je gekregen van die aardige vrouw, zei Ze. Weet ik maar ze zei dat hij geluk brengt, dat kan jij wel gebruiken! Ssstttt, ik hoor ze.... Dankje dat je dit voor me doet! Ze gaf me een knuffel en fluisterde in me oor: je komt wel een keer langs he? Ja Tuurlijk! We namen afscheid en ze rende weg... hef is al rond 6 uur dus ik moet opschieten. Als ik er ben, bij de walvisvaarders, en de ton heb afgeleverd ga ik meteen naar het kruiden en genees winkeltje om de medicijnen en zalfjes te kopen. Ik heb 3 kruidenpapjes om op te eten voor het zusje van Isabel. Ik heb ook een bakje pest zalf voor haar. En ik heb 2 kruidenpapjes voor Isabel. een paar stukken brood en 2 wortels voor haar zusje. Ik zal het geven aan haar rond het middag uur. Toen ik er was, bij het zusje van Isabel, was ze me erg dankbaar. Ze was wat minder blij over dat Isabel in de gevangenis zat. Als ik weer aan het werk ga bedenk ik me dat ik vanavond , als het donker is, het stiekem aan Isa geef. Dus dat deed ik de wachters waren bij een hutje in de buurt. Ik nam de achterkant van de straat om bij haar te komen. Ze was bij het laatste tralies raam. Ze was dingen met steen op de muur aan het tekenen. Hier je kruidenpapjes tegen he wonden... Dankje, zei ze. En nu snel weg voordat je gesnapt wordt! Ik kom overmorgen mij je langs oké? Is goed zei ze blij, eindelijk bezoek, eindelijk praten met iemand die haar begrijpt denkt ze vast. Als ik weer thuis ben ga ik naar mijn stro bed en ga ik slapen. En wacht ik tot de klok 7 uur slaat in de morgen.

De klok slaat 7 uur in de morgen. De deuren van huizen gaan open en de stad komt tot leven. Kinderen en volwassen werken in de stad. Voor een klein beetje geld. Er zijn ook mensen die niet werken, die zitten gevangen , hebben de pest of zijn gek. Maar ik Moet gewoon werken. Mijn handen doen pijn van het rollen van tonnen. Het is 1547, net half 8 in de ochtend en iedereen is al druk in de weer. Mensen wassen, bakken, schilderen, rollen, delen kranten uit, vegen en nog veel meer. Zo gaat het hier elke dag. En elke dag is anders maar je doet het zelfde werk. Wat hebben die edele massel dat zij lekker rijk en verwend zijn in hun lange en mooie jurken terwijl ik hier zit te werken in een jurk van 2 jaar oud die ik soms was. Zij zouden eens het werk moeten doen. Maar dat doen wij, burgers van keaskoppenstad. Opeens hoor ik een hard geschreeuw aan de kant van een gracht. Als ik er langzaam naar toe loop zie ik een hele menigte mensen kijken naar het water. Waar iemand in zwemt. Wat is er gebeurd vraag ik een van die mensen. Er is een edele in het water geduwd. Ik kon me lach bijna niet meer inhouden toen ik zag dat er inderdaad een edele in de gracht zit te klooien. Ze kan niet zwemmen en daarom springt er iemand anders in om haar te redden. Het is een man van rond de 20. Ik herken hem denk ik van de walvisvaarders. Hij kan natuurlijk wel zwemmen voor het geval dat hij overboord valt ofzo. Maar dan wordt ik opzij geduwd en zie ik Isabel rennen met twee agenten erachter aan. Zij was waarschijnlijk de gene die de edele in het water had geduwd. Ik ren erachter aan, ik neem een zijstraatje om de agenten net voor te zijn. Waarom ik dat doe? Omdat Isabel een vriendin van mij is. Ze is kranten verkoper. Ik sein met haar dat ze naar me toe moet komen. Als ze naast mij staat duw ik haar in een lege ton die naast mijn werkplaats sta. Ik doe net alsof ik de ton net heb neergezet. De agenten hebben niks door en rennen door. Ik wacht even tot ik ze niet meer zie rennen en laat Isabel uit de ton. Je hebt geluk gehad dat ik je langs me zag rennen anders zat jij nu in de gevangenis! Zei ik. Waar Isabel op antwoorde: ja dankje... als jij me niet had geholpen was het inderdaad anders afgelopen. Heb jij die edele in het water geduwd? Nee zei ze met een overtuigende stem. Wat dan? Vroeg ik. Ik heb misschien een of vier gulden uit iemands bedeltasje gepakt. Van wie dan? Van die edele... maar ik heb haar niet in de gracht geduwd zij viel zelf! Oké... zei ik. Je hebt geluk dat we in de buurt waren van mijn werkplek. Zei ik tegen haar. Ja.... hier, ik ging mijn huis in en pakte een jurkje die nog in de kast lag. Trek aan dan word je minder snel herkend. Misschien is hij een klein beetje strak , hij is namelijk van twee jaar terug. Ik ben klein voor mijn leeftijd, zei Isabel. Daar heeft ze gelijk in. We lopen naar buiten en pakken een mutsje van de was lijn. We hebben er meerdere, zei ik. Hier deze is blauw... dankje antwoorde Isabel vriendelijk. Ik ben blij dat je mijn vriendin bent. Ik ook. Hier een bezem, doe alsof je straat veger bent. Goed idee! Ik wil wel mijn kleren terug hé. En de bezem natuurlijk, zei ze lief. Ze is heeft wel lef die Isabel. Dat zegt Maartje altijd. Zij rolt ook tonnen samen met mij. Als Isabel uit het zicht is verdwenen ga ik terug naar de menigte en deed of er niks aan de hand was. En ging gewoon verder met mijn dag.

LENA
Als de meiden terug komen met een berg bootschappen zei Nina: ik zag op de heen weg een paar leuke jongens misschien kunnen we met ze hangen en keer. Pip reageerde natuurlijk op een Pip manier: ja leuk maar ik denk Laar dat niet zo fijn vindt. Laar reageerde daar pissig op: nou ik ben niet bang voor een paar simpele jongens. Wel als je ze niet kent dacht ik. Zo is zij gewoon veilig en ik weet eigenlijk niet waarom....

LAAR
Niemand weet wat ik heb meegemaakt. Niemand weet waarom ik niet snel mensen vetrouw. Alleen ik en mijn ouders, en misschien een paar meisjes die haar ook kenden. Ja, haar... haar heeft ook een naam maar als ik die noem komen alle herinneringen naar boven en word ik misselijk. Toch hoor ik haar naam in mijn hoof zweven. Sophie. Ik word misselijk en ren naar de wc om de tranen te verbergen voor Pip, Nina en Lena. Sophie , Sophie, Soph..... ik word onderbreekt door Pip die zei: gaat het wel? Waar ik snel op antwoorde: ja het gaat goed hoor je weet wat ze zeggen als je moet moet je Haha.... ja haha. Hoorde ik Pip zeggen. Wie is Sophie? Vroeg ze. Ik kwam de wc uit en zei: iemand die ik kende.... oké, zei Pip. Ze voelde denk ik al aan dat ze er niet over moest beginnen. Maar een ding zei ze wel: je kan alles bij me kwijt he. Ja weet ik, zei ik met een schorre stem. Als ik later in de avond in slaap val krijg ik de naam weer te horen. Sophie. Opeens zie ik alles zwart voor me en hoor ik haar stem zeggen: het geeft niet dat je aan me denkt. Daarna hoor ik voetstappen en flink gegil. Van Sophie! Ik schrik wakker en word misselijk bij het idee wat er met haar is gebeurd. Ik weet niet wat er met me gebeurd, ik krijg nauwelijks adem en begin ge zweten. Ik krijg denk ik een paniek aanval. Pip komt mijn kamer binnen gerent en zegt snel: wat is er? Niks, niks ik had een nare.... nare.... Het is goed, hier ben je veilig, zegt een zachte stem. Ik wist niet dat Pip ook lief kon doen tegen mij, ik merk nu eindelijk dat we vriendinnen zijn. Ze vraagt wie’s naam ik mompelde in mijn droom. Ik zei met een schorre stem: Sophie... Pip vroeg of ik er over wilde praten. Ik wilde het niet maar het zou fijn en opluchtend zijn, en ik moet het ooit aan iemand vertellen.

WORD VERVOLGT

Een klein meisje,ongeveer 9 jaar oud, liep door de school gang en alles was gewoon. Behalve dat ze blond was en wat dromeriger.
ROMI: ik wil mijn eigen haarkleur terug!
DOKTER: Romi we proberen alles om je beter te maken... maar tot die tijd heb je even anders haar...
ROMI: maar ik wil mijn eigen haarkleur terug (snik)
DOKTER: we kunnen misschien een pruik in je eigen haarkleur zoeken?
ROMI: dat zal ik fijn vinden Ursula!
Romi is een meisje wat van hockey en dieren houdt, ze heeft haar kwaliteiten.
Maar op een dag veranderde alles voor haar en haar ouders. Ze had een erge ziekte gekregen... dagen lang werd ze bekeken en er werden prikjes gegeven. Allemaal foto’s werden er gemaakt en er werden prikken uit haar mergbeen genomen. Haar haren vielen uit... haar rode krulletjes zijn veranderd naar blond en stijl, omdat ze geen keus had. Op school werd ze gesteund in haar klas en kon ze weer even tot haar zelf komen zonder aan haar ziekte te denken. Tot dat ze moest huilen van de pijn en met spoed naar het ziekenhuis moest.
ROMI: het doet pijn! (Gehuil)
DOKTER: Romi het is moeilijk en pijnlijk voor je maar we moeten een klein prikje van he bloed nemen om uit te zoeken wat zo’n pijn doet.
ROMI: maar ik wil het niet (snik)
DOKTER: Ben je een beetje bang?
ROMI: ja..( snik)
DOKTER: Dat maakt niet uit Romi je bent al super dapper dat je het al doet. Hebben wij een weddenschap als het heel veel pijn doet krijg jij van mij een mooie kraal niet een gewone maar een hele mooie speciale?
ROMI: oké is goed (snik snik)
Romi zocht een mooie kraal uit en het ging al stukken beter. Haar mooie rode haartjes kwamen langzaam terug. Met steun van iedereen om haar heen bleef ze doorzetten en met de liefde wat ze kreeg werd ze moedig en dapper. Zo dapoer dat ze een operatie onderging die goed was verlopen. 3 weken na de operatie kon ze weer rennen en spelen. Ze mocht over 2 weken naar huis en ze ging dan 10 keer terug voor een controle. De klas was erg blij dat ze gezond en weer met haar rode krulletjes zat te spelen. Ze was een biezonder meisje met een behulpzame gedachte, want bij de 3 de controle zag ze dat een ander jongetje in de afdeling van haar de zelfde pijn leed. Ze ging naar hem toe en zei: Als ik uit mijn controle kom en jij een prikje heb gehad krijg jij van mij een speciale kraak die mij beter heeft genaakt deal?
Het jongetje kwam terug van zijn prikken en kreeg de kraak. Niet alleen de kraal maar ook hoop, moed, liefde en lef om ook naar zijn operatie te gaan.

Dit verhaal is niet echt gebeurd maar er zijn heek veel kinderen en volwassenen die aan deze ziekte leiden. Steun deze kinderen en volwassenen met een kraal van : moed lef liefde hoop en een speciaal gevoel dat alles goed komt.
LIEFS IRIS

Problemen:
Als je klein bent moet je je het blijven. Een woord als klein moet je niet onderschatten. Als je blijft zitten dan zitten ze boven op je, en dat is niet goed. Dus hoe klein het ook is, probeer het op te lossen voordat het groot is.
Van: Iris van Leen

LET OP:
DIT IS NIET ECHT GEBEURD!
LENA
Het is maandag ochtend de eerste echte dag van de vakantie, ik ben net 17 jaar geworden en mijn vriendinnen, Pip, Laar en Nina, gaan mij trakteren op 5 dagen België. We gaan om 3 uur rijden. Laar rijdt ik zit naast haar voorin. Ik ben blij dat ik weg ga van huis, niet in de stad zijn waar ik en max elkaar zien. Ondertussen in de auto zitten Ik en PIp te praten over het vakntie huisje en Laar geeft haar mobiel om de foto's laten zien van de kamers. Het vakantie huisje is van de zus van Laar daarom rijdt zij. Nina zit te slapen en dus leek Laar het een goed idee om haar wakker te laten schrikken, ze ging keihard gillen. Nina schrok wakker en wist niet aan de handt was. Ik vond het best zielig voor haar, zo te zien droomde ze namelijk naar.

NINA
Soms haat ik Laar echt. Maar deze keer vondt ik het zelfs fijn dat ze me wakker maakte. Misschien niet op een fijne manier maar het was niet heel fijn geweest als ik door was geslapen. Ik droomde niet erg lekker. Het was..... was.... gewoon heel naar. Ik zag alles zwart om mij heen en er kwam een schim naar mij toe lopen. Als ik een koude hand door mijn haar voel glijden wist ik dat het iemand was die ik kende. Maar ik kon niet zien of horen wie.... Toen ik het Gezicht net wat helderder kon zien maakte Laar me wakker.

PIP
Ik kan niet meer stoppen met lachen. Lena zei dat we weer het spel 'vriendinnen vragen' zouden kunnen spelen omdat we dat vroeger altijd deden. Dat is een spel waar je de grappigste of leukste vragen aan je vriendinnen mag stellen. En wat denk je... Laar gaat met haar nieuwschierigheid meteen vragen stellen over jongens "met hoeveel jongens heb je al gezoend" ik wist het toen meteen dat zij met een iemand had gezoend of niemand. Ze bleef maar doorvragen tot Nina zei: Nou er zijn vast leuke jongens in België waar je op kan oefenen. Als ik de opmerking herhaal in mijn hoofd schiet ik in de lach. Echt een opmerking die alleen Nina kan maken.

LAAR
Wat een rot opmerking van Nina. Ik kan er ook niks aan doen dat ik het nooit heb gezoend. Ik wil de eerste keer gewoon goed doen... Toen ik in de opemerking van Nina wou afkraken zag ik het huisje in de verte. Pip riep heel hard: WE ZIJN ER!
Toen we de spullen in het huisje hebben gelegt, gingen Nina en ik naar het dorp om wat eten te kopen. We moesten wel veel kopen omdat het dorp zo'n 40 minten lopen is van ons huis. Ondertussen tijdens het lopen zie ik een huis. Ongeveer 10 minuten van ons vandaan. "Ik zie daar 4 jongens" zei Nina.
Waar ik op reageerde: Ja en?
"Nou misschien kunnen we een keer met ze hangen dacht ik, een beetje lol met andere mensen kan toch wel"
We zijn hier al met genoeg 'people' NIna. zei ik. Waar Nina op antwoorde: Je bent gewoon bang om lol te maken met andere mensen.
Gelijk was de sfeer al verpest.

WORDT VERVOLGT

Hallo allemaal. Ik ben Fay de schrijver van deze website, Er is een klein probleempje waardoor ik mijn verhaal niet op mijn website kan zetten. Dus doe ik het maar zo. Dan krijgen jullie toch jullie verhaal. Het voorwoord eerst: Ik kijk een serie op Netflix. Genaamd: Gossip Girl. Een echte aanrader en ik heb de serie nu bijna uit dus....Ik ga een verhaal schrijven daarop gebaseerd. Ga het ook kijken maar lees eerst mijn verhaal. Dit is trouwens een vervolg verhaal. Hier komen echt heel veel delen van. Dus dit blijft niet het enige. En dit verhaal zet ik elke keer in de reacties. En wanneer het komt? Als ik er zin in heb. En mijn verhaal heet: Amstel Girl.
Goedemorgen Amsterdammers. Ik ben Amstel Girl. Verstop al je geheimen maar wan toe zijn niet veilig. Stuur mij een tip in, anoniem. Een foto erbij als bewijs. En tada een super schandaal. Weten jullie nog dat super schandaal van vorig jaar? Clair werd gedumpt door haar lieve vriendje Tony en daarna ging Joy ervandoor met hem. De vriendschap van Clair en Joy werd er niet bepaalt beter op dus, ging Joy op vakantie naar New York. Nu is de zomervakantie voorbij en Joy komt vast snel thuis. Stuur me een foto.
Joy.
Snel. Ik ren het vliegveld over. Niemand mag mij zien. Vorig jaar heb ik Tony gekust. Ongelofelijk. Ik heb zo`n spijt. Nu moet ik naar Clair om mijn excuses aan te bieden, Vel licht. Shit, iemand heeft een foto gemaakt. Nu is het wachten tot ik mijn gezicht op Amstel Girl zie. Dat duurt niet lang meer. Ik ga wel met de bus naar huis. Van Schiphol naar Amsterdam is niet zo ver. Dat moet lukken.
Amstel Girl: Gespot: Dat duurde niet lang he Joy? Renend op Schiphol. Pas maar op, hoe zal C dit vinden. Heeft ze haar vriendje al terug? We gaan het zien.
Clair.
"We gaan het zien......... Emma, ik zei toch dat ze terug zou komen. Hmmmm. Ik moet zorgen dat Tony dit niet ziet. Hij heeft me op date gevraagd" "Miss Clair, wat nou als Tony echt van Joy houd. Misschien moet je het dan maar gewoon zo laten?" Zei Emma. Ik kan haar nu niet verdragen. Ze moet schoonmaken en mij ontbijt op bed brengen. Ik betaal haar niet voor niets. Oeps, straks kom ik te laat. De eerste schooldag op het Monstessorie lyceum. Ik zit nu eindelijk iin de 2e, Yes geen brugklasser meer. "Emma, haal mijn haarband en mijn school uniform." "Ja Miss Clair" Zecht Emma met weer een zeurende stem. Ik ga wel naar school.
Bart.
"Pap, waarom moest ik ook alweer naar school? Ik ben een miljonair waarom moet ik naar school?" Ze ik voor de zoveelste keer in de hoop dat ik nu niet naar school hoef. "Je gaat. PUNT UIT!!! En stop zeuren.". Oke, duidelijk. Straks kan ik tenminste wel genieten van twee mooie dames die ruzie hebben over een jongen. Geweldig. Tony boft maar.
Amstel Girl.
In Amsterdam gebeurt altijd wat voor de meeste valt het wel mee. Maar als je er wat mee te maken hebt........ Pas op J. Er komt een storm op je af, genaamd Clair.
Dylen.
Oke leuk. Weer school. Vorig jaar ben ik erg gepest omdat ik uit Groningen kom. En omdat ik boeken schrijf. Ik zei te denken aan een boek te schrijven over hoe het hier aan toe gaat. Maar dat kan wachten. Nu moet ik eerst nog met de trein en dan nog met de bus naar school. Dus snel naar de bus.
Au, er loopt een jongen tegen me aan. Ik stap gewoon de bus in alsof er niets gebeurt is. De bus stopt weer. Ik sta op, net zoals de jongen. Er loopt nog een jongen met hem mee. Wie kan het zijn. Ze hebben dezelfde school uniformen als ik. Leuk. Au, hij stoot alweer tegen me aan en Zecht:" Stalk je me ofzo?"."Nee, natuurlijk niet." ANtwoord ik toch wel vriendelijk. Hij ziet er groot uit. "We hebben dezelfde uniformen aan, dus we zitten waarschijnlijk op dezelfde school. Ik ben trouwens Dylen Hunter." "Oh, hahaha" Antwoord hij. "Jij komt uit Groningen toch?" "ja" "Ik ben Bart Bass. De miljonair." "Hoi ik ben Tony" Zegt de andere jongen. "Het was leuk jullie te ontmoeten" Zeg ik en loop snel de bus uit. Terwijl ik wegloop hoor ik ze nog fluisteren:"Loozer"
Amstel Girl.
Gespot: Boer Boy loopt tegen de machtige B aan. Blijf maar uit zijn buurt. Straks stink je ook naar het buitenleven. Bah.
Taylor.
"Bah" Nou zij is weer lekker aardig over mijn broer. Houd ze dan nooit op? Met je Boer Boy. "HIJ HEET DYLEN!" Schreeuw ik in mijn hoofd. Ik stuur het wel even door en zeg erbij dat hij dit echt niet moet pikken.
Clair.
Daar loopt ze. De b*ch. "Joy" Roep ik. "Ja, wat wil je". Ze loopt recht op me af. NU gaat ze het krijgen. "Zo, dus jij was zo bang om het uittepraten. Ik heb de hele zomer geprobeerd recht te zetten wat jij alleen maar moeilijker voor mij hebt gemaakt. Stop! Zeg niks. Ik weet al wat je gaat zeggen: Het spijt me zo Clair. Ik heb je zo gemist in New York. het was zo stom zonder jou. Maar dat hoef ik niet te horen het is voorbij." "Ehmmm, dat wilde ik niet zeggen. Ik wilde alleen zeggen dat het me speet en dat als je wilde praten zelf naar me toe kon komen. Maar blijkbaar hoef jij gaan vrienden meer te zijn. Doei C." Zegt ze vol in mijn face. Oh nee. Wat heb ik gedaan?!
Amstel Girl.
Arme C. J wilde nog wel je vriendin zijn. Pas op met wat je zegt. Dit is weer een vriendschap verloren. Hopelijk vergeeft J jou nu ooit nog een keer. En wat zal T doen wanneer hij dit hoort.. Gaat dat afspraakje dan nog wel door?
Tony.
Ik ben echt bekaf. weer zo`n vermoeiende school dag. Ik ben nu al toe aan vakantie. Die meiden maken echt meteen alweer ruzie dus heb ik tegen Clair gezegd:" Sorry Clair. Maar ik wil pas met je op date als je het hebt bijgelegd met Joy". Ik word trouwens ook helemaal gek van Amstel Girl. Die Dylen is niet zo erg volgens mij hoor. Ik heb hem andragogie ontmoet. En hij lijkt mij best aardig. Nu moet ik gaan.
Amstel Girl.
Weer een geweldige eerste dag in Amsterdam. Mag er in dit lange lange schooljaar nog veel meer van dit soort dagen komen. Maar voor vandaag: XOXO Amstel Girl.